‘Genieten van de laatste meters’

NIJMEGEN/WIERDEN - De Nijmeegse Vierdaagse werd in 2016 voor de honderdste keer gelopen. Voor Bert Temmink was het zijn eerste en er volgden er nog meer. Dit jaar was zijn vijfde deelname aan het grootste wandelevenement ter wereld. “Extra speciaal waren voor mij de vierdaagsen van 2017 en 2018. Die heb ik samen met mijn zoon gelopen.”

Bert heeft heel wat kilometers in de benen als hij dit jaar aan de start staat van de Nijmeegse Vierdaagse. De training voor deze editie begon op 8 januari. Door de coronamaatregelen kon niet met wandelvereniging Ambulare worden getraind, maar voor deze vierdaagse trainde Bert samen met Carla Akkerboom. “Onze eerste training (25km) ging richting Notter ‘s morgens onder spiegelgladde omstandigheden. Later die maand werden de regels versoepeld en kon er weer worden getraind bij Ambulare. Naast de reguliere training op woensdag is er een tweewekelijkse training voor de vierdaagsegroep.”

Eind maart moest Bert noodgedwongen tijdelijk stoppen met trainen. Eerst door quarantaine in verband met corona en vervolgens kreeg hij griep. Hierdoor moest hij conditioneel veel inleveren. “De volgende drie wandeltochten waren voor mij dan ook bijzonder zwaar. Onder goede begeleiding van trainer Johan Wijlens deze trainingen ‘goed’ doorstaan.” In totaal heeft Bert 860 kilometer getraind. Met de vierdagsegroep van Ambulare liep hij er 420. “Van mijn eigen trainingskilometers met mien moat Jessy (golden retriever) schreef ik de belevenissen op een Facebookpagina.”

Zaterdag 16 juli reist hij af richting Nijmegen. “We hebben besproken op een de Vierdaagsecamping Lent, op 7 kilometer van de start. Een pop-up camping met alles erop en eraan en alleen bedoeld voor deelnemers aan de vierdaagse.” Op zondag laat de organisatie weten dat de eerste dag niet gestart gaat worden. Het zou op dinsdag, de dag van Elst, 36°C te worden. In 2006 is de vierdaagse na dag één afgelast, doordat de hulpdiensten overbelast raakten door enorme hoge inzet door hitteletsels. Twee mensen overleden. Extreem omstandigheden dus. Met dit alles in het achterhoofd heeft de organisatie het besluit moeten nemen om de eerste dag af te gelasten. “Ik denk een moeilijke maar zeer juiste beslissing”, aldus Bert.

Bij de start van de eerste wandeldag, de dag van Wijchen, is het bij de start om 04.00 uur al drukkend warm. 24°C geeft de meter aan. “Tussen de feestende studenten door begin ik eindelijk, na twee coronajaren, weer aan mijn 50 kilometer van de Vierdaagse van Nijmegen. Een prachtige tocht door het land van Maas en Waal. Feest in Woezik, Wijchen en Beuningen. Bij binnenkomst in Nijmegen gaat de route langs de Waalkade. Wij als lopers worden uitbundig toegejuicht, de stad is in extase. Vandaag werd veel gevraag van de hulpdiensten. Veel wandelaars zijn uitgevallen vanwege de hitte.”

De tweede wandeldag, de dag van Groesbeek, belooft regen. “Tegen een uur of 10 ‘s morgens begint het bij Mook te sputteren. Rond de middag begint het bij de beklimming van de eerste heuvel bij Milsbeek te gieten. Kleddernat en koud lopen we over de beruchte heuvels waar het een stuk stiller is dan voorgaande jaren. Het contrast met gisteren kon haast niet groter. In Groesbeek is het feest en ook op donderdag viert Nijmegen de vierdaagse als vanouds.

De derde wandeldag voert ons langs de bruggen bij Grave, waar Amerikaanse militairen een ceremonie houden bij het monument ter herinnering aan het veroveren van de brug tijdens Market Garden (sept. 1944). “Altijd weer bijzondere ervaring om te lopen door het feestende Cuijk. Via een pontonbrug steken we de Maas over en begin ik aan de laatste 18 kilometers. Opnieuw passeer ik (nog steeds) feestend Mook. Al snel gaat het over de brede provincieweg naar het feestende Molenhoek en Malden. Op de Via Gladiola brand de zon er lustig op los. Het weerzien met geliefden maakt toch dat de emoties van het behalen van de prestatie gaan opspelen. Lachende en huilende mensen vallen elkaar in de armen op de Via Gladiola. Genieten van de laatste meters zoek ik mijn vrouw op de tribune en krijg ook ik mijn Gladiolen. Uitscannen en trots op mijn medaille voor het volbrengen van de tocht (geen 200- maar 150km) ga ik terug naar mijn vrouw en we genieten samen van de binnenkomst van de wandelaars en muziekkorpsen.”